Dit boek van Rianne Meijer is een verzameling columns die zij geschreven heeft voor een blog op internet, genaamd ‘The Ana-Files’. Dit deed zij niet onder haar echte naam, maar onder de naam ‘Anna’.

Rianne heeft een laag zelfbeeld, is perfectionistisch, heeft een hoge pijngrens en ook nog eens een aantal nare ervaringen gehad in haar leven. Al deze ingredriënten zorgen ervoor dat zij anorexia ontwikkelde op 13e jarige leeftijd.

Ruim 15 jaar lang heeft Rianne last van deze eetstoornis. Al deze jaren had zij voor iedereen de schijn opgehouden, niemand wist wat er eigenlijk in haar hoofd om ging. Als iemand haar vroeg hoe het met haar ging, ging het altijd goed. Geregeld kreeg zij vragen over haar gewicht, maar ook dat wuift ze weg. Zij heeft gewoon een snelle stofwisseling en kan eten wat zij wilt, of toch niet?

15 jaar last hebben van een eetstoornis en zo’n laag gewicht doen niet veel goeds voor je gezond. Zo ook bij Rianne, steeds vaker krijgt zij last van vervelende kwaaltjes.

Toen ook haar relatie uit ging, was zij helemaal de weg kwijt. Rianne besloot hulp te zoeken, maar de dag op weg naar de eetstoorniskliniek gaat het al mis. Zij krijgt een ongeluk en komt in het ziekenhuis terecht. De kliniek reageert hier niet echt begripvol op, zij krijgt hier zelfs een berisping voor omdat zij de eerste afspraak gemist heeft.

Vanuit het ziekenhuis, waar zij moet blijven na haar ongeluk, heeft Rianne veel contact met verschillende social media. Zo begint zij ook blogs te schrijven, iedere week schrijft zij een update.  Dit doet zij onder het pseudoniem ‘ Anna’ .

Haar blog is populair, zij krijgt hier veel reacties op en maakt ook ‘ online vrienden’ .

Rianne maakt in haar boek duidelijk dat haar eetstoornis niet voortkomt uit een schoonheidsideaal. De media schetst volgens haar vaak een verkeerd beeld van eetstoornissen en legt te vaak de nadruk op het nastreven van een schoonheidsideaal. Zij geeft zelf aan dat zij beschikt over de ideale ingrediënten voor het ontstaan van anorexia. Rianne is perfectionistisch, heeft een laag zelfbeeld, een hoge pijngrens en heeft veel vervelende ervaringen opgedaan in haar leven. Zo heeft een ex-vriend van haar zelfmoord gepleegd en is zij slachtoffer van verkrachting geworden.

Jammer is dat Rianne steeds gewichten moet noemen in haar boek. In de media wordt al te vaak de nadruk gelegd hierop. Aan de andere kant is het ook begrijpelijk. De hulpverlening gebruikt dit als indicatie, je mag pas aan bepaalde fases meedoen als je een bepaald streefgewicht bereikt hebt. Eigenlijk ook logisch, stel dat je in een hulpgroep zit voor eetstoornissen en er zit in deze groep iemand met ondergewicht. Dat staat het genezingsproces in de weg, diegene blijft zich toch vergelijken met diegene met ondergewicht en kan dat als een trigger zien.

Rianne heeft het moeilijk om dit gewenste streefgewicht te bereiken. De kilo’s die zij met veel moeite er aan gekregen heeft, gaan er bij haar dan ook binnen no-time weer af. Het vervelende hiervan is dat Rianne dan ook uit de hulpgroep geplaatst moet worden als zij dit streefgewicht niet bereikt heeft of als zij weer afvalt.

Rianne beschrijft haar genezingsproces in dit boek, dit doet zij op een nuchtere en eerlijke manier. Zij maakt het niet mooier dan het is.  Rianne is heel open, waardoor in dit boek situaties beschreven worden die andere mensen misschien liever voor zichzelf zouden willen houden. Bij sommige beschreven scenes in het boek voel je zo mee met Rianne dat je niet goed weet of je nu moet lachen of huilen of misschien wel allebei. Daardoor is dit wel uiteindelijk een indrukwekkend geheel geworden. Een aanrader voor iedereen die meer wil weten over dit onderwerp.

In principe is een eetstoornis bijna een beetje hetzelfde als een verslaving. Je komt er nooit helemaal vanaf, je moet er mee om leren gaan en het zal altijd deel uitmaken van je leven.

Ik ben benieuwd naar het volgende boek van Rianne. Dit boek heet ‘De onverschrokken lafaard’ en komt deze zomer uit.

Bestel ‘Ana – Files’ van Rianne Meijer op Bol.com

Beeldmateriaal: