Midden in de zomervakantie begon Frans Droog met de #blimageNL challenge: een blimage is een blog + image, een blimage dus! Hierbij schrijft iemand een blog over onderwijs aan de hand van een afbeelding. Nadat je een blog hebt geschreven, daag je iemand uit om ook een blog te schrijven.

Patricia daagde mij uit om een blogpost te schrijven.

Challenge

Het woordje ‘challenge‘ heeft twee betekenissen voor mij, het ligt eraan welke ik eraan koppel. Ik hou wel van een uitdaging, vooral als ik niet kan of mag. Of als ik iets nog niet beheers.  Dan krijg ik een soort ‘drive‘. Dit hoeft niet altijd positief te zijn, soms is het ook juist een belemmering voor mijzelf: dan raak ik er bijna door geobsedeerd.

Aan de andere kant denk ik bij een challenge aan al die rare filmpjes op Youtube en krijg ik rillingen over mijn hele lichaam. Zo heb je bijvoorbeeld mensen die meedoen aan de Cinnamon Challenge: waarbij mafkezen één eetlepel kaneel naar binnen proberen te werken en dit filmen.

Gelukkig is de #blimageNL een onschuldige challenge: geen stress en geen levensbedreigende situaties. Alhoewel: ik voelde toch enige tijdsdruk 😉

Klimwand als metafoor

Patricia voegde in haar blogpost 3 afbeeldingen toe, zodat ik zelf mocht kiezen welke mij het meest aansprak.

In eerste instantie koos ik voor de klimwand. De klimwand vond ik een metafoor voor onderwijs. Je zou de klimwand kunnen zien als manier om je doel te bereiken of je te ontwikkelen. Zoals je ziet op de foto is er niet één pad, maar zijn er meerdere haken en ogen om je einddoel te bereiken. Maar toen ik er later over nadacht, vond ik dit eigenlijk te veel voor de hand liggen. Ik had geen zin om zo’n cliché verhaal te schrijven.

Strike!

Het tweede plaatje sprong er wat mij betreft meteen bovenuit.

Je ziet iemand die trots is op zichzelf en zijn prestatie. In dit geval gaat het om bowlen en is de persoon op de foto – waarschijnlijk – zo blij omdat hij alle kegels omgegooid heeft. Je ziet  iemand met een euforisch gevoel, het spat bijna van de foto af. Het geeft een ‘Yes!’ moment aan. 🙂

Yes! moment

Eén van de mooiste dingen in het onderwijs, vind ik het moment waarbij een leerling trots is op zichzelf of datgene wat hij gepresteerd heeft. Misschien denk je dan aan het moment dat een leerling zijn of haar diploma in ontvangst mag nemen. Maar ik bedoel hier eigenlijk de kleine dingen mee, de kleine momenten dat een leerling zo’n ‘Yes!’ moment ervaart.

Bijvoorbeeld als een leerling eindelijk doorheeft hoe hij een bepaalde berekening moet oplossen. Je hoort zo’n leerling al bijna “Oh, zó!” zeggen. Of het moment nadat een leerling een presentatie heeft gegeven, terwijl hij eigenlijk vreselijk zenuwachtig was. Of als hij vol trots laat zien wat hij tijdens een projectweek in elkaar geknutseld heeft. Leerlingen die trots zijn op ze zelf hebben gepresteerd.

Het hoeft niet zo uitbundig als op de foto, maar je ziet vaak wel aan een leerling wanneer hij zo’n ‘Yes!’ moment ervaart. Het kan het moment zijn dat het kwartje valt of een leerling die trots is op wat hij gepresteerd heeft.

Trots

Niet alleen leerlingen ervaren dit soort momenten. Als docent ervaar ik dit momenten – klein en groot – dagelijks. Ik heb ook zo’n ‘Yes!’ moment als een leerling eindelijk weet hoe hij procenten moet bereken. Of als een leerling na veel moeite toch een voldoende heeft weten te halen. Of als een stille leerling een vraag durft te stellen.. Zo zijn er dagelijks dit soort momenten, soms zelfs zo uitbundig als op de foto.

Zelfs in de zomervakantie heb ik ‘Yes!’ momenten. Bijvoorbeeld als ik een oud-leerling tegenkom op het eiland die werkzaam is in zijn vakgebied. Als je dan ziet hoe zo’n leerling vol trots vertelt wat hij tegenwoordig doet, geweldig! Hier doe je het toch voor?

Who’s next?

Rein Bijlsma / Wauwel

Juf Inger :

Jaap van Beekum

Dit zijn jullie afbeeldingen, kies er maar één uit:

Mocht iemand dit lezen en geïnspireerd raken door de afbeeldingen: je mag natuurlijk ook een #BlimageNL schrijven! 🙂