Pompeï

Op 24 augustus in het jaar 79 na Christus barstte de vulkaan de Vesuvius uit vlakbij de Romeinse stad Pompeï. De stad werd bedolven onder een dikke laag as, stenen en lava. De mensen die nog in de stad waren kwamen om. Hoe komt het dat wij, bijna 2000 jaar later, weten wat er toen gebeurd is? En wat kunnen wij met deze informatie?

Opgravingen in Pompeii

Pas veel later, in 1594, werd Pompeii ontdekt. Na opgravingen kwamen archeologen erachter dat de stad nog in goede staat was. Door de vondst van Pompeii weten we nu meer over het leven van de Romeinen en over hoe een stad in de Romeinse tijd er uitgezien moet hebben.

Pompeii ligt in Italië, bij Napels.

Brieven naar Tacticus

Behalve dat we veel weten over Pompeï door de opgravingen, weten we ook wat er die dag gebeurd is. Dit komt door de brieven die Plinius junior geschreven had naar Tacticus. Plinius junior was op 24 augustus in het jaar 79 op bezoek bij zijn oom. Hij is een ooggetuige van de gebeurtenissen in Pompeii.

Tacticus was een bekend Romeins historicus, hij had Plinius junior gevraagd een brief te schrijven over de dood van zijn oom. Een fragment uit één van de brieven:

“Op 24 augustus, omstreeks 1 uur, maakte mijn moeder hem attent dat een wolk met ongewone grootte en vreemd van uitzicht, verscheen. Hij vroeg zijn sandalen en klom naar de plaats vanwaar het schouwspel het beste te zien was. Er steeg een wolk op die op een pijnboom leek. Want ze steeg als het ware met een zeer hoge stam in de hoogte en daarna verspreidde ze zich in een soort van takken. Nu eens was ze helderwit, dan weer vuil en gevlekt, naarmate ze as of aarde opnam.

Het leek mijn oom, als man van de wetenschap, belangrijk en de moeite waard om het van dichtbij te bestuderen. Hij liet een zeiljacht klaarmaken en gaf me de kans mee te gaan, als ik wilde. Ik antwoordde dat ik liever wilde studeren”

“Hij hield koers en hij stevende recht op het gevaar af. Hij was zo bevrijd van angst dat hij alle bewegingen en vormen zoals hij ze waarnam met zijn eigen ogen, dicteerde en liet noteren. Er viel al as op de schepen, hoe dichter ze naderden, des te warmer en dichter. Er vielen al puimstenen en stenen, zwartgeblakerd en gebarsten door het vuur.
Hij aarzelde even of hij terug zou keren. Maar weldra zei hij tegen de stuurman die hem aanmaande dat te doen “Het geluk is voor de durvers. Zet koers naar Pomponianus.”

Bron: http://www.latijnengrieks.com

Ook schreef Plinius junior dat overdag alles “in duisternis was gehuld” en dat er meerdere aardschokken waren.

Dodelijke slachtoffers

Veel mensen hebben geprobeerd te vluchten en sommige van hen hebben zelfs uiteindelijk de uitbarsting overleefd. Maar helaas niet iedereen, er zijn in Pompeii honderden lichamen gevonden. Zeer waarschijnlijk zijn er veel meer doden gevallen, maar precieze aantallen zijn niet bekend.

Afgietsels van lichamen

Door het stollen van de as en het vergaan van de lichamen was er een soort mal ontstaan van de lichamen. Met deze mallen zijn er levensechte afgietsels gemaakt van de lichamen. Aan vele lichamen die gevonden waren was te zien dat de mensen in paniek zijn geweest of probeerden te vluchten. Ook zijn er mensen omgekomen door het instorten van gebouwen of door vallend puin.

Je kunt zelfs aan het gezicht van dit lichaam zien dat hij het uitgeschreeuwd moet hebben.

Iemand die bang geweest is en zich verstopt had.

Lichamen in Pompeii

Romeinse stad

Bij de opgravingen kwam men steeds meer te weten over het leven in een Romeinse stad en hoe die eruit gezien heeft. Kijk maar naar onderstaande afbeeldingen.